Relaxed het schooljaar beginnen.

Zomervakantie, 6 weken geen school voor de kinderen. Lekker laat naar bed, misschien op vakantie, leuke dingen doen en weinig moeten. Een tijd om samen met je gezin tot rust te komen.

Voor een deel van Nederland zit deze vakantie er weer bijna op. Sommige kinderen kunnen niet wachten om weer naar school te gaan. Zij hebben weer zin om hun vriendjes te zien, naar de sportclubs te gaan en snakken naar regelmaat. Andere kinderen vinden het juist spannend of hebben helemaal geen zin om weer in het ritme te komen. Hoe fijn de vakantie ook kan zijn, school komt er weer aan.

Van de week zei mijn oudste zoon dat hij vanaf a.s vrijdag alles weer graag gewoon wilt hebben zoals voor de vakantie. Normale tijd naar bed, de gewone dingen doen en lekker thuis zijn. Ik vind het zo mooi hoe hij kan aangeven wat hij nodig heeft om maandag weer relaxed te kunnen starten op school.

Voor jullie 4 tips wat je kunt doen om ervoor te zorgen dat jij en je kind relaxed aan het nieuwe schooljaar kunnen beginnen.

1. Probeer in de laatste vakantieweek of laatste paar vakantiedagen je kinderen weer op de normale tijd naar bed te doen. Je kind begint de week dan met voldoende energie. Zo’n eerste schoolweek bestaat uit veel prikkels en indrukken. Dan is het fijn als je kind uitgerust de week kan starten.

2. Besef dat jij zelf en je kind ook weer moeten wennen aan het nieuwe ritme. Verlang dus niet teveel van jezelf en je kind. Doe het de eerste schoolweek rustig aan als je kind uit school komt.

3. Kinderen die snel last hebben van teveel prikkels, kunnen dit thuis op een negatieve manier uiten. Blijf als ouder rustig, ga lekker naar buiten om te ontladen en praat met je kind over hoe hij/zij zich voelt. Erken het gevoel van je kind en neem de tijd.

4. In de vakantie is er tijd en ruimte om veel samen met je gezin te doen. Probeer dit ook in deze eerste week vast te houden en natuurlijk nog veel langer! Samen zijn en tijd voor elkaar hebben, geeft een gevoel van rust, geborgenheid en liefde.

En de komende week? Geniet van elkaar, van het nog even niets moeten en de mooie ervaringen van jullie vakantie!

Liefs Femke

Kind van 9, gevoelens.

Vandaag mijn 2^de blog over het “Kind van 9” waarin de gevoelens van het kind centraal staan. In deze mooie en bijzondere levensfase zijn de kinderen bewuster van de wereld om zich heen en bewuster van zichzelf. Zij ervaren hun gevoelens heftiger omdat zij in deze fase in hun buikgebied zitten. 

De 7-jaars fases

De eerste 7-jaar van hun leven reageren kinderen vanuit hun hoofd. Ze krijgen allemaal nieuwe dingen aangeleerd en bootsen gedrag en emoties na van volwassenen. Ze reageren voornamelijk vanuit hun denkgebied.

In de fase van 7-14 jaar verteren kinderen alles wat zij de jaren daarvoor geleerd hebben. Dit vindt plaats in het gebied van de buik. Het buikgebied is het gebied waar het voelen centraal staat. Wanneer je aan kinderen of volwassenen vraagt waar zij in hun lijf het sterkst een emotie voelen, is dat vaak in het buikgebied. Kinderen in deze leeftijd ervaren hun emoties niet meer vanuit hun hoofd/denken, wat veel rationeler is, maar vanuit hun buik/voelen waar zij hun gevoelens lijfelijk ervaren en dus veel heftiger aanvoelen. 

Gevoelens mogen er zijn

Als ouder maak je je soms zorgen als je ziet dat je kind niet lekker in zijn vel zit. Je kind is zichzelf niet en je weet niet goed wat er aan de hand is. Vaak kan je kind ook niet goed aangeven wat er precies is. Je ziet wel dat zijn gevoelens soms alle kanten op schieten en je het gedrag van je kind niet altijd meer begrijpt. In deze fase zal je merken dat je kind soms heel heftig op situaties kan reageren waarvan jij als ouder denkt; zo erg is het toch niet?, maak je niet zo druk het komt wel goed. We kunnen dan zeggen dat ze zich niet zo moeten aanstellen of niet zo druk moeten maken. Dat is een goed bedoelt advies maar niet helpend, want je kind ervaart de angst, het verdriet of die boosheid met zijn hele lijf. Het gevoel is er echt! 

Basis emoties

Er zijn 4 basis emoties; blij, boos, bang en verdriet. Ouders komen vaak met de vraag hoe zij hun kind kunnen helpen wanneer hun kind vaak verdrietig, bang of boos is. Het belangrijkste wat ik ouders meegeef is dat je de emotie van je kind erkent. Dat kun je doen door je kind en zijn emotie serieus te nemen, door echt te luisteren zonder je oordeel klaar te hebben en tijd voor je kind te maken. Op deze manier voelt je kind dat hij/zij gezien wordt door jou.

Verdriet

In de Fase van 9 merk je misschien dat eerder verdriet weer heftig naar boven komt. Kinderen kunnen soms uit het niets weer heel verdrietig zijn om het verlies van bv een dierbare of een huisdier. Misschien is het al jaren geleden gebeurd of heeft je kind diegene niet gekend. Toch voelt je kind dat verdriet met zijn hele lijf. Je kind kan zich ook heel verdrietig voelen omdat hij/zij het gevoel heeft dat niemand hem begrijpt en hij zichzelf ook soms niet begrijpt. De functie van verdriet is loslaten en verwerken.

Wat jij als ouder kunt doen is je kind dicht bij je houden. Even een dikke knuffel, dicht bij elkaar zitten of elkaars hand vasthouden. Voelen dat de ander er voor je is. Kinderen vinden het nog lastig om taal te geven aan hun emotie. Dit kun jij als ouder voor hem doen zodat je kind beter begrijpt wat er aan de hand is. 

Boosheid

Ouders ervaren boosheid vaak als iets negatiefs omdat het heel heftig kan zijn en soms moeilijk te doorbreken is. Maar boosheid is een hele gezonde emotie. Ze ervaren wat de emotie met ze doet en leren hun grenzen kennen. Kinderen in de Fase van 9 worden kritischer en bewust van de wereld om hen heen. Jij bent als ouder niet meer het grote voorbeeld. Ze ontwikkelen steeds meer een eigen mening. Dit kan voor conflicten in het gezin zorgen.

Wanneer je kind flink boos is, is het belangrijk dat je je kind de ruimte en tijd geeft om het gevoel te ervaren tot het weer rustig is. Natuurlijk is veiligheid hierbij belangrijk. Is er een plek in huis waar je kind even flink boos mag zijn zonder dat het onveilig wordt voor anderen om hem/haar heen. 

Wanneer je kind weer rustig is, maak altijd even contact met hem/haar. Dat kan door een aai over de bol, knuffel of iets wat jullie beide prettig vinden. Praat dan samen over wat er gebeurde, hoe je kind reageerde en wat er vanbinnen gebeurde bij je kind. Op deze manier leert je kind zichzelf kennen in de emotie. Maak samen afspraken over wat je kind kan doen wanneer het weer die boosheid voelt.

Angst

Mam, mag de deur op een kiertje? Mam, mag het licht op de gang aan? Ik durf niet alleen naar boven. Allemaal uitspraken die passen bij kinderen in de Fase van 9. Kinderen snappen de wereld vaak niet meer en trekken zich dat erg aan. Ze gaan zich meer zorgen maken. Dit zorgt ervoor dat kinderen zich angstiger kunnen gaan voelen. 

Bij angst is erkenning heel belangrijk. Neem het gevoel van je kind serieus en zoek samen naar oplossingen waardoor je kind minder bang is. Zet de kwaliteiten van je kind in bij het zoeken naar oplossingen. Kan je kind positieve gedachten bedenken die hij/zij kan inzetten? Stel je kind de vraag; Wat is het ergste wat er kan gebeuren? Op deze manier kan je kind beter omgaan met zijn angst en vergroot je tevens zijn veerkracht.

Gevoelens komen en gaan…

Wat fijn is om te weten, voor jou als ouder maar zeker ook voor je kind, dat gevoelens komen en gaan. Het is net als een golf in het water. Het komt opzetten en verzwakt langzaam tot het weg is. Het bepaald ons niet als mens en we hoeven er niet bang voor te zijn.

Accepteer dat je kind verdrietig is, erken het verdriet en maak er tijd voor vrij. Je zult zien dat je kind zich gezien voelt en het gevoel zal sneller naar de achtergrond gaan. Hoe fijn is voor je kind om te weten dat je je gewoon even verdrietig, boos of angstig mag voelen, zonder dat iemand daar een oordeel over heeft. Gevoelens mogen er zijn ook al zijn het soms geen fijne gevoelens. Ze maken ons tot wie we zijn en leren hoe we daarmee om kunnen gaan.

Het is ook niet voor niets dat we de Fase van 9 een leerproces noemen. Kinderen leren zichzelf en hun gevoelens kennen en hoe zij daarmee om kunnen gaan zodat zij een sterkte IK kunnen ontwikkelen.

In mijn volgende blog staat “ pestgedrag en buitensluiten in de klas”  centraal. Een belangrijk thema in de Fase van 9.

Lieve groetjes Femke

Kind van 9

Het lijkt wel of mijn kind van 9 al aan het puberen is! Hij laat ineens gedrag zien wat ik helemaal niet van hem ken! Ik krijg steeds vaker een grote mond terug van mijn kind…  Ik maak me zorgen om mijn kind omdat hij soms zo intens verdrietig is, wat zou er met hem aan de hand zijn?  Mijn kind zegt dat hij het allemaal niet meer leuk vindt, dat niks meer leuk is in zijn leven… Mijn kind durft opeens niet meer alleen naar boven en is bang om alleen te slapen.  In de klas is er zoveel gedoe tussen de meiden, ik word er als moeder gek van!

Dit zijn allemaal uitspraken van ouders die contact met mij opnemen en zich zorgen maken om hun kind. Zorgen maken omdat ze het gedrag van hun kind niet herkennen, niet begrijpen en niet kunnen plaatsen. Deze kinderen hebben de leeftijd tussen de 8 en 11 jaar.

Als eerste laat ik ouders vertellen wat er thuis speelt, wat ze bij hun kind zien en wat dat met hun doet. De kenmerkende thema’s die ouders bespreken passen vaak bij de “Fase van 9”.Wanneer ik ouders over deze fase vertel zijn zij verbaasd omdat zij niets van deze fase afwisten. Nadat ik de ouders hier verder over informeer, zie ik dat ze tijdens het luisteren rustiger en ontspannen in hun stoel gaan zitten. Ze voelen zich begrepen en gerustgesteld omdat zij inzien dat het gedrag wat hun kind laat zien, een heel natuurlijk leerproces is waar kinderen in en ook weer uit gaan. Dat het gedrag helemaal past bij de fase waar hun kind in zit.

Nog zo onbekend…

Ik schrik er soms van dat de “Fase van 9” nog bij zoveel ouders, leerkrachten en onderwijsinstellingen onbekend is. Terwijl het juist een leeftijd is waarin er op gevoelsniveau ontzettend veel gebeurd bij kinderen. Dit maakt dat ik de “Fase van 9” zoveel mogelijk om de kaart wil zetten. Dat is ook de reden dat ik de training tot expert “Kind van 9” heb gedaan.

De komende tijd zal ik een aantal kenmerkende thema’s uit deze fase bespreken zodat iedereen kennis kan maken met het “Kind van 9”. Je leert je kind hierdoor beter begrijpen en hoe je hem/haar het beste kunt begeleiden. 

Misschien denk je nu, wat is die “Fase van 9” dan precies?

Wat ik je als eerste wil zeggen is dat elk kind uniekis en zich op zijn eigen uniekemanier ontwikkeld. Dat betekent dat elke kind op zijn eigen wijzedoor deze mooie levensfase gaat. Het ene kind gaat deze fase veel gemakkelijker door en het andere kind ervaart het veel lastiger. 

Ik zal je nu kennis laten maken met deze fase!
Kinderen en volwassenen gaan elke 7 jaar een nieuwe fase in, de 7-jaars fases. De “Fase van 9” valt in de 2^delevensfase (7-14 jaar). Dit is een hele mooie en bijzondere levensfase waarin VOELEN centraal staat. Kinderen gaan alles wat ze de eerste 7 levensjaren geleerd hebben, eigen maken en verteren. Dit gebeurt allemaal in het gevoelsgebied, het gebied van de buik. In de leeftijd van 8-9-10 jaar is dit het meest aanwezig. 

Het bewustzijn en het logisch denken ontwikkelt en kinderen worden zich steeds meer bewust van de wereld om hen heen. Doordat zij alles veel bewuster ervaren dan de jaren hiervoor, komen alle prikkels om hen heen veel heftiger binnen. Dit kan voor gevoelens van eenzaamheid, verdriet, angst en boosheid zorgen. Doordat kinderen in deze fase juist vanuit het gevoelsgebied functioneren, ervaren zij deze gevoelens veel heftiger en uiten het ook explosiever. Kinderen herkennen al deze gevoelens nog niet goed en vinden het nog lastig taal aan te geven. Dit maakt dat kinderen zich soms onbegrepen voelen, hebben het gevoel dat zij de enige zijn die weten wie ze zijn. Dit kan hen een eenzaam gevoel geven. 

In deze fase ervaren ze het verschil tussen zichzelf en de ander. Ze worden zich bewuster van de ander en wat hij kan en zegt. Dat de ander ook iets van hen vindt. Dit kan kinderen een onzeker gevoel geven. 
Ze krijgen steeds meer een mening en zien hun ouders niet altijd meer als het grote voorbeeld. Ze ontdekken dat ouders niet overal een antwoord op hebben en krijgen een duidelijke mening in bepaalde situaties. Dit kan voor meer strijd tussen ouder en kind zorgen. 

Loskomen

In deze fase staat naast het VOELEN ook LOSKOMEN centraal. Ze gaan ontdekken wie ze zijn, wat ze goed en niet goed kunnen, welke positie ze innemen in de thuissituatie, school, klas, clubjes. 

De hartslag krijgt een volwassen ritme en kinderen voelen zich groot. Ze willen graag alleen naar vriendjes fietsen, alleen naar school en zelf boodschappen doen. Wel vinden ze het nog heel fijn om dicht bij hun ouders te zijn, ze zoeken die veiligheid nog op. Ze voelen dat ze soms niet weten waar ze nu bij horen. Ze horen niet echt bij de grote kinderen maar ook niet meer bij de kleintjes. 

Ze laten tekenen van individualiteit zien. Briefjes op de slaapkamerdeur met verboden toegang, 3 keer kloppenof wordt in dagboeken geschreven. 

Er gebeurt dus een hele hoop in deze levensfase wat ook veel invloed heeft op alle gevoelens die ze ervaren. 

Poeh, wat een gevoelens zeg!

Het heftig uiten van hun gevoelens is het meest opvallende wat kinderen in deze fase laten zien. Ze kunnen soms zo intens verdrietig zijn om iets waarvan wij als ouders denken, zo erg is het toch niet? Ze kunnen flink boos worden om de kleinste dingen en na een paar minuten weer om je nek hangen voor een knuffel. Ze zijn soms echt bang om in het donker alleen in bed te liggen. Gevoelens die ze intens ervaren en waarbij ze de begeleiding en de veiligheid van hun ouders nodig hebben. 

In mijn volgende blog zal ik dieper ingaan op de gevoelens die deze kinderen ervaren in de “Fase van 9”. Waar die gevoelen vandaan komen, hoe zij het ervaren en hoe jij als ouder daarmee om kunt gaan. Het allerbelangrijkste is je te realiseren dat de “Fase van 9” een leerproces is voor het kind en jou als ouder. Dat deze fase komt en weer gaat en dat het nodig is om zich verder te kunnen ontwikkelen tot een zelfstandig persoon.  

Ik hoop dat ik je met deze eerste blog al wat inzicht heb gegeven over deze mooie en bijzonder levensfase. Wil je meer weten, geef je dan op voor de ouderworkshop over het “Kind van 9”. Kijk voor meer info op www.coachpraktijkbinnenstebuiten.nl

Liefs Femke

Help, ik kan het niet…

Faalangst,

iets wat veel kinderen en volwassenen bij zichzelf herkennen. Ik vind het altijd moeilijk om te zien wanneer kinderen zo erg over zichzelf twijfelen en het idee hebben niets te kunnen. Dat ze blokkeren bij het maken van een taakje omdat ze geloven dat het toch niet lukt. Zelf herken ik het gevoel van faalangst ook. Het knaagt soms in mijn buik, zorgt ervoor dat ik aan mezelf ga twijfelen en niet altijd doe wat ik zou willen doen. Toen ik jonger was had ik daar meer last van dan nu. In de afgelopen jaren heb ik inzicht gekregen in mijn faalangst waardoor ik het beter begrijp, er mee om kan gaan en er invloed op kan uitoefenen.  

Als je bij je kind faalangst ziet, wil je als ouder het liefst de pijn bij ze wegnemen en ze geruststellen. Zeggen dat ze het wel kunnen en dat het goed komt. Misschien doe je dit bij jezelf ook wanneer je je faalangstig voelt. Toch zal je merken dat dit niet altijd voldoende is. Het gevoel wat je kind heeft over zichzelf, zit soms heel diep van binnen en blijft maar terugkomen. Dit kan veel frustratie bij je kind oproepen.

Wat goed kan helpenis de faalangst visueel te maken. Hoeveel last heb ik er nu eigenlijk van, wat doe ik al welin die situaties en wat kan ik nog extra doen? Je kunt het tekenen of opschrijven. Door het visueel te maken wordt het concreet en is het geen gedachte meer in je hoofd of een gevoel in je lijf. Je krijgt er meer vat op.

Wat mij het meeste heeft geholpen is kijken naar wat de positieve intentie van de faalangst is. Het voelt vaak als iets heel negatiefs maar eigenlijk wilt het je ook helpen. 

Misschien denk je nu… ja Femke, dat klinkt leuk maar ik heb er alleen maar last van. Ik wil je dan toch vragen om eens te gaan kijken naar wat de positieve intentie van je faalangst is voor jou, waar helpt het je mee? Wanneer je kind of jij zicht krijgt op de positieve intentie, kun je dit inzetten wanneer je er weer last van hebt. Zeg de positieve intentie even tegen jezelf en je zult merken dat het steeds minder negatief aanvoelt. 

Faalangst is iets waar je echt niet mee hoeft te blijven zitten. Je doet er jezelf soms te kort mee. Doe je ogen even dicht en voel eens diep van binnen. 

Wat wil je heel graag doen, 

wat je nu niet doet,

 omdat je bang bent,

 dat je het niet kan of dat het mis gaat.

Hoe gaaf is het dat je het wel doet! Dat je eindelijk doet wat je diep van binnen altijd wilde doen. Dat je weer het vertrouwen in jezelf voelt, die fijne kriebels in je buik en de energie voelt die dan loskomt. Dat je fouten durft te maken en ervaart dat er niets erg gebeurd. Dat je kind weer vrolijk naar school gaat, voelt dat hij/zij het kan en spannende situaties aangaat.

Het is aan jou wie je de aandacht geeft. Je kind of jezelf, of blijft de faalangst de baas?

Wil je je kind weer vol zelfvertrouwen zien en gelukkig? Wil je zelf met je faalangst aan de slag? Weet je niet hoe je kunt beginnen?
Neem contact met me op en we kijken samen wat de eerste stap is om meer grip te krijgen op faalangst. 

Liefs Femke

www.coachpraktijkbinnenstebuiten.nl coachpraktijkbinnenstebuiten@gmail.com

Leerkracht zijn….

Vanmorgen was ik een beetje vroeg wakker, het is nu 5.57 uur terwijl ik dit zit te schrijven.. Niet helemaal de bedoeling zo vroeg.. maar soms borrelt er wat van binnen en moet ik het op papier zetten. 

Ik werd wakker en moest aan mijn lieve oud collega’s denken. Het is nu een maand geleden dat ik ben gestopt als leerkracht en merk dat ik me nog erg verbonden voel met het onderwijs en alles wat daarbij hoort. Ik kijk naar de leerkrachten van mijn eigen kinderen en zie die passie maar ook de worsteling die veel leerkrachten voelen. Ik heb zoveel bewondering voor hen. Dat ze, ondanks alles wat er leeft in een groep en school, kinderen geven wat ze nodig hebben, liefde en vertrouwen!

Op het schoolplein is het soms net als in de Luizenmoeder. Ouders kunnen soms heerlijk klagen over de leerkracht en dat hoort er ook bij. Ik betrap me er zelf ook wel eens op. Er zijn ook momenten dat ik het lastig vind. Ik weet hoe geweldig het werk als leerkracht is maar ook hoe zwaar het kan zijn. Dat leerkrachten constant de balans moeten zoeken in wat ze “moeten”, wat de kinderen van ze vragen, wat ze de kinderen willen geven en wat ze zelf nodig hebben om in balans te kunnen blijven. 

Voor kinderen is de leerkracht een belangrijk persoon in hun leven. Het is iemand waar ze 5 dagen in de week bij doorbrengen, waar ze zich veilig bij willen voelen, waar ze hun zorgen mee delen, waar ze plezier mee hebben, waar ze veel nieuwe dingen van leren en vooral waar ze zich ook thuis willen voelen. 

Een leerkracht kan kinderen dit gevoel niet alleen geven, ouders zijn daarin een belangrijke schakel. Vooral wanneer kinderen wat ouder worden en zich meer bewust worden van de wereld om hen heen. De manier waarop ouders over de leerkracht praten met hun kind, heeft invloed op hoe het kind naar zijn leerkracht kijkt. Benoem je vaak de negatieve dingen, dan zal je kind dit onbewust overnemen, wat invloed heeft op hoe je kind de leerkracht ervaart en hoe het zich verder ontwikkelt in de klas. Natuurlijk doen leerkrachten ook wel eens dingen waarvan je als ouder denk, kan dat niet anders… Het is goed om het negatieve niet aan je kind te tonen en juist je kind uit te leggen dat dingen soms anders gaan dan dat je eigenlijk zou willen en hoe je daarmee om kunt gaan.

Ik heb veel bewondering voor leerkrachten die ouders meenemen in de ontwikkeling van hun kind. Wanneer zij het gedrag van een kind niet begrijpen en ouders om hulp vragen hoe daarmee om te gaan. Ouders kennen hun kind het beste en kunnen de leerkracht tips geven. Deze samenwerking tussen leerkracht en ouder maakt dat het kind zich optimaal kan ontwikkelen. Dat ouders en leerkrachten open staan voor elkaar en op een positieve manier samenwerken. Leerkracht zijn is soms best pittig. Het vraagt veel van ze op een dag en hoe fijn is het voor de leerkracht om te weten dat er ouders zijn die ze ondersteunen. 

Lieve oud collega’s, ik ben super trots op jullie! De liefde die jullie hebben voor de kinderen is heel groot. Jullie zorgen er elke dag weer voor dat kinderen genieten, nieuwe dingen leren en ze zich veilig bij je voelen. Vergeet niet, ondanks alles wat voor je gevoel “moet”, te genieten van de kleine dingen op een dag. Een dikke knuffel van een kind, die grote glimlach als een kind iets nieuws geleerd heeft, helemaal dubbel liggen om een grapje en de lieve woorden van een ouder.
En als het een dag even niet mee zit, strooi de glitters even in het rond en dan weet je weer waar het om gaat! 

Geniet vandaag!

Leave a little sparkle wherever you go!

Moeilijk concentreren?

Misschien heb je dit ook wel eens van de juf of meester van je kind gehoord en valt je dat thuis ook wel eens op. 

Concentratieproblemen, een term die veel gebruikt wordt maar wat is concentreren nu eigenlijk. Het is kunnen “focussen”. Je aandacht richten op 1 ding. Wanneer je kind thuis een langere tijd gericht naar de tv of ipad kan kijken of aan tafel knutselt, betekent dat zijn concentratie prima is. Toch is hij misschien op school snel afgeleid en meer met andere dingen bezig dan zijn werk. Of schiet het thuis maar niet op wanneer hij zijn kamer moet opruimen. Het is dan goed om te gaan kijken op welke momenten je kind zijn focus kwijt is.

Er kunnen verschillende oorzaken zijn dat je kind in de klas of thuis, zijn focus kwijt raakt.

Het kan zijn dat je kind de leerstof erg lastig vindt, daardoor zijn focus kwijt raakt en met andere dingen bezig is. Misschien heb je een kind dat graag beweegt en het moeilijk vindt om lange tijd stil te zitten. Denk maar eens aan de eetmomenten thuis of even samen lezen met je kind. Dan lijkt het alsof je kind zijn concentratie kwijt is maar dat is juist niet zo. Deze kinderen zetten hun bewegelijkheid juist in om te kunnen focussen wanneer ze moe zijn of iets lastig vinden.

Wanneer je kind heel onzekeris en bang om fouten te maken, zal het snel zijn focus verliezen. Je kind durft niet aan de taak te beginnen omdat het bang is om fouten te maken. Je kind stelt zich de hele tijd de vraag, zou dit goed zijn, ik kan het niet, de anderen zijn veel sneller dan ik, wat moet ik nu doen en raakt zijn focus kwijt. 

Voelt je kind zich wel gemotiveerdvoor de taak die hij krijgt? Kun jij je focussen wanneer je iets moet doen waar je niet gemotiveerd voor bent? Tja, dat is heel lastig. Dit geldt voor kinderen net zo. Hoe meer ze gemotiveerd zijn, hoe meer focus ze in de taak leggen. Voor ouders altijd een mooie uitdaging hoe je de “vervelende” taakjes in huis toch leuk kunt maken!

Kan je kind al een plannetjemaken wanneer het aan een taak begint; wat doe ik eerst en wat daarna? Of is het in zijn hoofd of tafeltje een chaos en kan hij zijn spullen nergens vinden. Kun jij in chaos focussen? 

Voelt je kind zich wel begrepen, gezien en veilig in de klas of is hij vooral bezig met gezien willen worden op een negatieve manier?  

En nu?

Het is voor jou als ouder en voor de leerkracht van je kind, fijn om samen te gaan kijken op welke momenten je kind de focus verliest. Heb je dat in beeld, dan kun je heel gericht je kind hulp bieden om meer focus te ontwikkelen. Wat kun jij als ouder veranderen in je benadering zodat je aansluit bij wat je kind op dat moment nodig heeft. Wat kun je je kind leren in de momenten die hij lastig vindt. 

Concentratieproblemen, bestaan die? Tja.. dat is een mooie discussie. Het woord wordt snel gebruikt maar hopelijk kijk je na het lezen van deze blog, anders naar deze term. Kijk vooral naar de momenten waarop je kind zijn focus verliest en wat jij kunt doen om ervoor te zorgen dat het zich verder kan ontwikkelen. 

Je kind in zijn kracht zetten!

De cito’s zijn op de meeste basisscholen weer begonnen. Voor sommige kinderen een lastige tijd. “Wat als ik het niet weet, veel fouten maak of achteruit ben gegaan?” Het kan voor veel stress zorgen. Veel ouders proberen hun kind te geruststellen. “Het komt wel goed, je hoeft niet te twijfelen, je kunt het!” Lief maar niet altijd helpend. Wij weten dat het wel goed komt en dat zij zich geen zorgen hoeven te maken. Een toets zegt niets over wie je bent… Maar kinderen voelen zich echt onzeker.

Wat kun je nou als ouders doen om je kind leren om te gaan met dat onzekere gevoel.
Het belangrijkste is de emotie van je kind serieus te nemen, te erkennen en niet weg te wuiven met “het komt wel goed”..
Het gevoel mag er zijn en je hoeft er niet tegen te vechten. Kijk samen met je kind wat zijn grootste angst is. Vraag aan je kind of hij/zij al eerder een soortgelijke situatie heeft gehad en hoe is hij/zij daar toen mee omgegaan. Wat heeft je kind toen gedaan wat hielp. Heeft je kind misschien iets tegen zichzelf gezegd wat hem hielp of heeft je kind van iemand steun gekregen. Laat je kind ervaren wat het gedaan heeft en dat het toen goed is gegaan. Op deze manier wordt je kind bewust van zijn veerkracht. Ik heb het eerder gedaan en toen is het me gelukt!

Je kunt samen met je kind een helpende gedachte bedenken. Kinderen weten al snel welke zin hen kan helpen als ze zich onzeker voelen. Je kunt de helpende zin op een mooi schilderij laten schrijven en ophangen op zijn kamer.

Als ouders willen wij van nature ons kind beschermen voor tegenslagen of vervelende gevoelens. Maar kinderen worden juist zelfverzekerder als het af en toe even tegen zit en zij ervaren dat zij het aankunnen. Dit geldt natuurlijk voor ons als ouders ook. Je wordt sterker als iets even tegen zit. Sta dan stil bij hoe je je toen voelde en dat het gevoel waarschijnlijk tijdelijk is geweest. Gevoelens komen en gaan.
Weet je nog wat je toen hebt gedaan wat ervoor zorgde dat je je fijner voelde. Zie de stappen die je hebt gemaakt en hoeveel veerkracht je eigenlijk bezit. Als je je bewust bent van je veerkracht voel je het vertrouwen in jezelf en dat je het aankan.

De volgende keer dat jij of je kind in een lastige situatie zitten, loop niet weg van je gevoel maar erken het. Het mag er zijn, je kunt het aan! 

In het moment zijn…….

Daar zat ik dan vanmiddag, in de binnenspeeltuin. Mijn zonen hadden vandaag vrij en mochten kiezen wat we gingen doen… Lekker een middagje klimmen en klauteren. De jongens genoten!

Om me heen zaten nog meer vaders en moeders. Sommige zijn samen gekomen en kletsen lekker bij met een kopje thee. Anderen zijn verdiept in hun laptop of telefoon terwijl hun kinderen aan het spelen zijn. Mijn moeder zei een keer tegen me; wat me laastst opviel, tegenwoordig lopen veel jonge ouders met hun kind te wandelen kijkend op hun telefoon! Ze zijn helemaal niet bezig met hun kind of wat er om hun heen gebeurd. Het is juist zo heerlijk om rond te kijken en van je kind te genieten. Ja mam, welkom in de digitale tijd; zei ik. Maar later dacht ik, ze heeft gelijk! We zijn altijd druk en vergeten in het moment te leven. We worden zo snel in verleiding gebracht door onze telefoon.    Even dit opzoeken of snel een grappig berichtje lezen…

Ook ik merkte vandaag in die binnenspeeltuin dat ik in de verleiding werd gebracht. Ik moest eigenlijk nog wat voor mijn werk doen…  De afgelopen 2 jaar merkte ik dat ik altijd maar bezig was en steeds onrustiger werd. Blij werd ik er niet van. De afgelopen tijd heb ik geleerd hoe ik mijn rust kan pakken. In het moment leven heeft me heel erg geholpen. Even geen telefoon of iets anders doen maar gewoon om me heen kijken en niets doen. Gewoon zitten, kijken en de gedachtes langs laten komen. Er zijn!               Het geeft me rust….. Mijn lijf ontspant en mijn hoofd wordt leeg. Ik kan weer opladen en krijg meer energie.

Daar zat ik dan, in die binnenspeeltuin tussen ouders die druk zijn met hun laptop en telefoon. En ik? Ik zit, kijk en doe niets. Ik zie mijn kinderen genieten en voel me gelukkig!

Wil jij ook meer in het moment leven en leren ontspannen? Coaching kan je helpen.     Bel of mail me!

Als het je kind even allemaal teveel is….

Een huilend kind in de ochtend, niet naar school willen en om alle kleine dingen boos of verdrietig worden. Wanneer ik dit bij mijn kinderen merk, weet ik dat het tijd is voor rust.

In deze gezellige tijd van Sint en Kerst merk ik altijd aan mijn kinderen dat het veel van ze vraagt. Ze genieten van het Sinterklaasjournaal maar maken zich ook druk of ze wel het juiste pakje van de pieten krijgen. Het is vroeg donker buiten en de kou helpt ook niet mee als er ‘s avonds nog getraind gaat worden voor voetbal. Dingen waar ze altijd ontzettend van genieten maar in zo’n drukke periode als teveel voelt.

Dit vraagt iets van jou als ouder. Als eerste is het herkennen van overprikkeling bij je kind belangrijk. Overprikkeling uit zich vaak in een voor ons “overdreven” emotie. Ze reageren extreem boos of verdrietig als er iets kleins niet lukt of niet gaat zoals ze hadden gedacht. Dit kan voor jou een signaal zijn om te kijken wat er aan de hand is. Kijk op zo’n moment even terug naar wat er allemaal die dag of week gebeurd is.

Wat kun je als ouder doen als je merkt dat het je kind allemaal even teveel is? Erkennen van de emotie van je kind is het belangrijkste. Je kind huilt niet voor niets en is niet boos omdat hij dat zo leuk vindt. Je kind zit niet lekker in zijn vel en wilt voelen dat hij gezien wordt. Hij heeft jou nodig. Benoem de emotie van je kind en zeg wat je denkt dat er aan de hand is. Voor je kind is het in zo’n situatie heel lastig om aan te geven wat er is omdat het vol in emotie zit. Geef je kind een knuffel of ga dicht bij je kind zitten en neem dan tijd om te luister naar je kind. Tijd en rust helpen je kind en jou verder.

Als moeder begrijp ik dat er ook momenten zijn dat je zelf ook onrustig en druk bent en echt geen geduld hebt om rustig te reageren. Toch heeft je kind dat op dat moment echt nodig. Dit betekent dat ik ook goed voor mezelf moet zorgen. Dat ik ook tijd en rust voor mezelf neem zodat ik mijn geduld kan bewaren wanneer het bij mijn kind teveel wordt. Hoe rustiger en ontspannen je als ouder bent, hoe rustiger en ontspannen je kind is.

Tijdens coaching ga ik op zoek naar patronen in het gedrag van kinderen en ouders. We kijken wat je kind nodig heeft om beter in zijn vel te zitten. Maar ook wat ouders nodig hebben om hun kind te geven wat het nodig heeft. Wil je meer weten over overprikkeling bij kinderen en hoe je daar als ouder mee om gaat? Neem gerust contact met me op.

Als je kind niet wilt eten…..

Herken jij dit ook? Het eten staat op tafel, je kind kijkt er naar en roept meteen; dat lust ik niet!!! Met veel moeite heb je er 1 hap in gekregen maar je kind heeft besloten niets meer te eten. Je zucht diep en je voelt je frustratie alweer opkomen. Je wilt gezellig samen eten in plaats van eten met strijd en ruzie.

Er is geen kant en klare oplossing voor het beter eten van je kind maar je kunt als ouders wel leren hoe je omgaat met het eetgedrag van je kind. Het artikel van Isabelle Filliozat kan je meer inzicht geven in de vraag; waarom wij ons eigenlijk zo druk maken over het eetgedrag van ons kind. Misschien moeten we als ouders wat meer vertrouwen op de eetlust van onze kinderen.
Als coach kijk ik samen met jullie naar hoe het eetmoment verloopt en waar jullie tegenaan lopen. Wat jullie als ouders kunnen doen zodat het eten weer een gezellig en ontspannen moment wordt waar in een positieve sfeer gegeten kan worden.

Klik hier om het artikel te lezen