Vandaag mijn 2de blog over het “Kind van 9” waarin de gevoelens van het kind centraal staan. In deze mooie en bijzondere levensfase zijn de kinderen bewuster van de wereld om zich heen en bewuster van zichzelf. Zij ervaren hun gevoelens heftiger omdat zij in deze fase in hun buikgebied zitten.
De 7-jaars fases
De eerste 7-jaar van hun leven reageren kinderen vanuit hun hoofd. Ze krijgen allemaal nieuwe dingen aangeleerd en bootsen gedrag en emoties na van volwassenen. Ze reageren voornamelijk vanuit hun denkgebied.
In de fase van 7-14 jaar verteren kinderen alles wat zij de jaren daarvoor geleerd hebben. Dit vindt plaats in het gebied van de buik. Het buikgebied is het gebied waar het voelen centraal staat. Wanneer je aan kinderen of volwassenen vraagt waar zij in hun lijf het sterkst een emotie voelen, is dat vaak in het buikgebied. Kinderen in deze leeftijd ervaren hun emoties niet meer vanuit hun hoofd/denken, wat veel rationeler is, maar vanuit hun buik/voelen waar zij hun gevoelens lijfelijk ervaren en dus veel heftiger aanvoelen.

Gevoelens mogen er zijn
Als ouder maak je je soms zorgen als je ziet dat je kind niet lekker in zijn vel zit. Je kind is zichzelf niet en je weet niet goed wat er aan de hand is. Vaak kan je kind ook niet goed aangeven wat er precies is. Je ziet wel dat zijn gevoelens soms alle kanten op schieten en je het gedrag van je kind niet altijd meer begrijpt. In deze fase zal je merken dat je kind soms heel heftig op situaties kan reageren waarvan jij als ouder denkt; zo erg is het toch niet?, maak je niet zo druk het komt wel goed. We kunnen dan zeggen dat ze zich niet zo moeten aanstellen of niet zo druk moeten maken. Dat is een goed bedoelt advies maar niet helpend, want je kind ervaart de angst, het verdriet of die boosheid met zijn hele lijf. Het gevoel is er echt!
Basis emoties
Er zijn 4 basis emoties; blij, boos, bang en verdriet. Ouders komen vaak met de vraag hoe zij hun kind kunnen helpen wanneer hun kind vaak verdrietig, bang of boos is. Het belangrijkste wat ik ouders meegeef is dat je de emotie van je kind erkent. Dat kun je doen door je kind en zijn emotie serieus te nemen, door echt te luisteren zonder je oordeel klaar te hebben en tijd voor je kind te maken. Op deze manier voelt je kind dat hij/zij gezien wordt door jou.
Verdriet
In de Fase van 9 merk je misschien dat eerder verdriet weer heftig naar boven komt. Kinderen kunnen soms uit het niets weer heel verdrietig zijn om het verlies van bv een dierbare of een huisdier. Misschien is het al jaren geleden gebeurd of heeft je kind diegene niet gekend. Toch voelt je kind dat verdriet met zijn hele lijf. Je kind kan zich ook heel verdrietig voelen omdat hij/zij het gevoel heeft dat niemand hem begrijpt en hij zichzelf ook soms niet begrijpt. De functie van verdriet is loslaten en verwerken.
Wat jij als ouder kunt doen is je kind dicht bij je houden. Even een dikke knuffel, dicht bij elkaar zitten of elkaars hand vasthouden. Voelen dat de ander er voor je is. Kinderen vinden het nog lastig om taal te geven aan hun emotie. Dit kun jij als ouder voor hem doen zodat je kind beter begrijpt wat er aan de hand is.
Boosheid
Ouders ervaren boosheid vaak als iets negatiefs omdat het heel heftig kan zijn en soms moeilijk te doorbreken is. Maar boosheid is een hele gezonde emotie. Ze ervaren wat de emotie met ze doet en leren hun grenzen kennen. Kinderen in de Fase van 9 worden kritischer en bewust van de wereld om hen heen. Jij bent als ouder niet meer het grote voorbeeld. Ze ontwikkelen steeds meer een eigen mening. Dit kan voor conflicten in het gezin zorgen.
Wanneer je kind flink boos is, is het belangrijk dat je je kind de ruimte en tijd geeft om het gevoel te ervaren tot het weer rustig is. Natuurlijk is veiligheid hierbij belangrijk. Is er een plek in huis waar je kind even flink boos mag zijn zonder dat het onveilig wordt voor anderen om hem/haar heen.
Wanneer je kind weer rustig is, maak altijd even contact met hem/haar. Dat kan door een aai over de bol, knuffel of iets wat jullie beide prettig vinden. Praat dan samen over wat er gebeurde, hoe je kind reageerde en wat er vanbinnen gebeurde bij je kind. Op deze manier leert je kind zichzelf kennen in de emotie. Maak samen afspraken over wat je kind kan doen wanneer het weer die boosheid voelt.
Angst
Mam, mag de deur op een kiertje? Mam, mag het licht op de gang aan? Ik durf niet alleen naar boven. Allemaal uitspraken die passen bij kinderen in de Fase van 9. Kinderen snappen de wereld vaak niet meer en trekken zich dat erg aan. Ze gaan zich meer zorgen maken. Dit zorgt ervoor dat kinderen zich angstiger kunnen gaan voelen.
Bij angst is erkenning heel belangrijk. Neem het gevoel van je kind serieus en zoek samen naar oplossingen waardoor je kind minder bang is. Zet de kwaliteiten van je kind in bij het zoeken naar oplossingen. Kan je kind positieve gedachten bedenken die hij/zij kan inzetten? Stel je kind de vraag; Wat is het ergste wat er kan gebeuren? Op deze manier kan je kind beter omgaan met zijn angst en vergroot je tevens zijn veerkracht.
Gevoelens komen en gaan…
Wat fijn is om te weten, voor jou als ouder maar zeker ook voor je kind, dat gevoelens komen en gaan. Het is net als een golf in het water. Het komt opzetten en verzwakt langzaam tot het weg is. Het bepaald ons niet als mens en we hoeven er niet bang voor te zijn.
Accepteer dat je kind verdrietig is, erken het verdriet en maak er tijd voor vrij. Je zult zien dat je kind zich gezien voelt en het gevoel zal sneller naar de achtergrond gaan. Hoe fijn is voor je kind om te weten dat je je gewoon even verdrietig, boos of angstig mag voelen, zonder dat iemand daar een oordeel over heeft. Gevoelens mogen er zijn ook al zijn het soms geen fijne gevoelens. Ze maken ons tot wie we zijn en leren hoe we daarmee om kunnen gaan.
Het is ook niet voor niets dat we de Fase van 9 een leerproces noemen. Kinderen leren zichzelf en hun gevoelens kennen en hoe zij daarmee om kunnen gaan zodat zij een sterkte IK kunnen ontwikkelen.
In mijn volgende blog staat “ pestgedrag en buitensluiten in de klas” centraal. Een belangrijk thema in de Fase van 9.
Lieve groetjes Femke